سروش آسمانی
از آن سوي باورهاي سبز «ولايت» نوزادي ميآيد كه عطر نفسهايش، آكنده از ياد پيامبر (ص) است؛ آكنده از علم آسماني رسالت.
اتفاقي شگرف در راه است كه حال و هواي «مدينة النبي» را عوض خواهد كرد. بشارتي در راه است كه بيشتر از همه جابر در انتظار طلوع آن است؛ طلوع پنجمين خورشيد آسمان امامت و ولايت، خورشيدي كه روزي از وراي ابرهاي تيره ظلمت خواهد تابيد و دستگاه جاهلانه «اموي» را در سايه جلوهزار سينايي خود، خواهد سوزاند. خورشيدي كه نام نامياش، شكافنده علوم و پديدآورنده تازهترين تفاسير از متن علوم آسماني نبوي خواهد شد.
گويي خانه امامت، در احاطه بالهاي پرندين فرشتگان است! نجواي سبز صلوات، تبسمهاي آبي خانواده را رنگي شگفت بخشيده است؛ رنگ اميد، رنگ توسل و توكل به درگاه پروردگار.
سروش آسماني، بشارت نوزادي را به همراه دارد كه «محمد» است؛ مثل محمد (ص) در علم، در عمل، در اخلاق، در حلم و بصيرت و ايمان و... .
نوزادي از مشرق امامت طلوع ميكند كه از پرتو جمال بيمثالش، هزاران خورشيد ميتراود؛ جمالي كه يادآور محمد (ص)است، يادآور او كه درود و سلام خويش را ساليان پيش، نثار وي كرده و طلوعش را بشارت داده است.
مولا، يا اباجعفر (ع) خوش آمدي!
تو تفسير علم نبوت و تصوير معرفت امامتي كه با پرتو آيينه شما، نور ولايت تكثير ميشود در شرق و غرب عالم.
شما تبلور عطوفت حضرت آدم (ع)، ايمان حضرت خليل (ع)، شكيبايي حضرت ايوب (ع)، شهامت حضرت موسي (ع)، نجابت حضرت يوسف (ع)، صفاي حضرت داوود (ع)، صلابت حضرت سليمان (ع)، مناعت حضرت عيسي (ع)و صداقت حضرت محمد مصطفايي (ص).
تو وارث علم حضرت محمد (ص)؛ بلاغت حضرت علي (ع)، سخاوت حضرت فاطمه عليهاالسلام، كرامت امام حسن (ع)، شجاعت امام حسين (ع) و عبادت سيدالساجدين (ع)، وارث تمام خوبيها، وارث تمام زيباييهايي.
مولا! تفاسير آسماني شما از علوم نبوي بود كه تصاوير بديعي از علوم مادي و معنوي را گسترش داد.
آنچه امروز سبب افتخار اسلام است، ديروز از كلام بليغ شما تراوش كرده است.
تا باد، نام شما باد بر آيينه دلها؛ دلهايي كه هميشه آكنده از عطر غريبانه هاي «بقيع»اند، آكنده از لحظات نوراني مدينه؛ مدينهاي كه امروز، بوسه بر قدمهاي عرش پيماي شما خواهد زد و همراه خاندان ولايت، شادي فرشتگان را همراهي خواهد كرد.
مولا، حضرت باقر (ع)، خوش آمديد!
اتفاقي شگرف در راه است كه حال و هواي «مدينة النبي» را عوض خواهد كرد. بشارتي در راه است كه بيشتر از همه جابر در انتظار طلوع آن است؛ طلوع پنجمين خورشيد آسمان امامت و ولايت، خورشيدي كه روزي از وراي ابرهاي تيره ظلمت خواهد تابيد و دستگاه جاهلانه «اموي» را در سايه جلوهزار سينايي خود، خواهد سوزاند. خورشيدي كه نام نامياش، شكافنده علوم و پديدآورنده تازهترين تفاسير از متن علوم آسماني نبوي خواهد شد.
گويي خانه امامت، در احاطه بالهاي پرندين فرشتگان است! نجواي سبز صلوات، تبسمهاي آبي خانواده را رنگي شگفت بخشيده است؛ رنگ اميد، رنگ توسل و توكل به درگاه پروردگار.
سروش آسماني، بشارت نوزادي را به همراه دارد كه «محمد» است؛ مثل محمد (ص) در علم، در عمل، در اخلاق، در حلم و بصيرت و ايمان و... .
نوزادي از مشرق امامت طلوع ميكند كه از پرتو جمال بيمثالش، هزاران خورشيد ميتراود؛ جمالي كه يادآور محمد (ص)است، يادآور او كه درود و سلام خويش را ساليان پيش، نثار وي كرده و طلوعش را بشارت داده است.
مولا، يا اباجعفر (ع) خوش آمدي!
تو تفسير علم نبوت و تصوير معرفت امامتي كه با پرتو آيينه شما، نور ولايت تكثير ميشود در شرق و غرب عالم.
شما تبلور عطوفت حضرت آدم (ع)، ايمان حضرت خليل (ع)، شكيبايي حضرت ايوب (ع)، شهامت حضرت موسي (ع)، نجابت حضرت يوسف (ع)، صفاي حضرت داوود (ع)، صلابت حضرت سليمان (ع)، مناعت حضرت عيسي (ع)و صداقت حضرت محمد مصطفايي (ص).
تو وارث علم حضرت محمد (ص)؛ بلاغت حضرت علي (ع)، سخاوت حضرت فاطمه عليهاالسلام، كرامت امام حسن (ع)، شجاعت امام حسين (ع) و عبادت سيدالساجدين (ع)، وارث تمام خوبيها، وارث تمام زيباييهايي.
مولا! تفاسير آسماني شما از علوم نبوي بود كه تصاوير بديعي از علوم مادي و معنوي را گسترش داد.
آنچه امروز سبب افتخار اسلام است، ديروز از كلام بليغ شما تراوش كرده است.
تا باد، نام شما باد بر آيينه دلها؛ دلهايي كه هميشه آكنده از عطر غريبانه هاي «بقيع»اند، آكنده از لحظات نوراني مدينه؛ مدينهاي كه امروز، بوسه بر قدمهاي عرش پيماي شما خواهد زد و همراه خاندان ولايت، شادي فرشتگان را همراهي خواهد كرد.
مولا، حضرت باقر (ع)، خوش آمديد!
به قلم: استاد علی اصغر موسوی
+ نوشته شده در ۱۳۹۱/۰۳/۰۲ ساعت 11:2 توسط علی جباری
|