صحنه پابرجاست!

چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويي؟!

به كسي جمال خود را ننموده‏ اي و بينم

همه جا به هر زباني، بود از تو گفت و گويي!

غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم

تو بِبُر سر از تنِ من، بِبَر از ميانه، گويي!

به ره تو بس كه نالم، ز غم تو بس كه مويم

شده‏ ام ز ناله، نالي، شده‏ ام ز مويه، مويي

همه خوشدل اين كه مطرب بزند به تار، چنگي

من از آن خوشم كه چنگي بزنم به تار مويي!

چه شود كه راه يابد سوي آب، تشنه كامي؟

چه شود كه كام جويد ز لب تو، كامجويي؟

شود اين كه از ترحّم، دمي اي سحاب رحمت!

من خشك لب هم آخر ز تو تَر كنم گلويي؟!

بشكست اگر دل من، به فداي چشم مستت!

سر خُمّ مي سلامت، شكند اگر سبويي

همه موسم تفرّج، به چمن روند و صحرا

تو قدم به چشم من نه، بنشين كنار جويي!

نه به باغ ره دهندم، كه گلي به كام بويم

نه دماغ اين كه از گل شنوم به كام، بويي

ز چه شيخ پاكدامن، سوي مسجدم بخواند؟!

رخ شيخ و سجده‏ گاهي، سر ما و خاك كويي

بنموده تيره روزم، ستم سياه چشمي

بنموده مو سپيدم، صنم سپيدرويي!

نظري به سويِ (رضوانيِ) دردمند مسكين

كه به جز درت، اميدش نبود به هيچ سويي

شاعر: فصيح الزمان شيرازي‏

نابینا به ماه گفت: دوستت دارم .
ــ ماه گفت: چه طوری؟ تو که نمی بینی .
ــ نابینا گفت: چون نمی بینمت دوستت دارم .
ــ ماه گفت: چرا؟
ــ نابینا گفت: اگر می دیدمت عاشق زیباییت می شدم ولی حالا که نمی بینمت عاشق خودت هستم.
            دیشب جمال رویت تشبیه ماه کردم        تو به ز ماه بودی من اشتباه کردم

دلت را خانه ی مـا کن، مصفّـا کردنش با من

به‌ ما درد دل افشا کن، مـداوا کردنش با من

اگر گم کرده‌ای ای ‌دل، کلید استجــابت را

بیا یک لحظه با ما باش، پیــدا کردنش با من

بیفشان قطره ‌اشکی که من‌ هستـم خریدارش

بیاور قطره‌ای اخــلاص، دریـا کردنش با من

اگر درها به رویت بسته شـد دل برمکن بازآ

درِ این خانه دق‌البـاب کُـــن وا کردنش با من

به من گو حاجت خود را، اجـابت می‌کنم آنی

‎طلب کن آنچه می‌خواهی، مهیّـــا کردنش با من

بیا قبل از وقـوع مرگ روشـن کن حسابت را

بیاور نیک و بد را، جمـع و منها کردنش با من

چو خوردی روزی امروز ما را شـکر نعمت کن

غم فردا مخور، تأمیــن فـــردا کردنش با من

به‌ قـرآن آیه‌ی‌ رحمت فـراوان است ای انسان

بخوان این آیه را، تفسیر و معنا کردنش با من

اگر عمری گنـه کردی، مشو نومیــد از رحمت

تو نامه توبه را بنویس، امضـا کردنش با من

شاعر: مرحوم ژولیده نیشابوری

شاعر:علی اکبر لطیفیان

پاسخ : « چون سرخ پوست ها دارند دیوانه وار  براي زمستان  هیزم جمع می کنند

  
خیلی وقت ها ما خود مسبب وقایع اطرافمان هستیم!

 

ناگهان به اذن خدا يک بادتندي شروع به وزيدن مي کنه نامه ي نظرعلي را روي پاي ناصرالدين شاه مي اندازه. ناصرالدين شاه نامه را مي خواند و دستور مي دهد که کاروان به کاخ برگردد. او يک پيک به مدرسه ي مروي مي فرستد، و نظرعلي را به کاخ فرا مي خواند. وقتي نظرعلي را به کاخ آوردند ،دستور مي دهد همه وزرايش جمع شوند و مي گويد: نامه اي که براي خدا نوشته بودند،ايشان به ما حواله فرمودند .پس ما بايد انجامش دهيم. و دستور مي دهد همه ي خواسته هاي نظرعلي يک به يک اجراء شود.

مردی با خود زمزمه کرد : خدایا با من حرف بزن ، یک سار شروع به خواندن کرد اما مرد نشنید.

فریاد بر آورد : خدایا با من حرف بزن ، آذرخش در آسمان غرید ، اما مرد گوش نکرد.

مرد به اطراف خود نگاه کرد و گفت: خدایا بگذار تو را ببینم ، ستاره ای درخشید اما مرد ندید .

مرد فریاد کشید: یک معجزه به من نشان بده ، نوزادی متولد شد اما مرد توجهی نکرد.

پس مرد در نهایت یأس فریاد زد : خدایا مرا لمس کن و بگذار بدانم که اینجا حضور داری .

در همین زمان  پروانه ای پایین آمد و روی دستش نشست اما مرد آن را پراند و به راهش ادامه داد.

... و خدایی که در این نزدیکی است ، لای این شب  بوها ، پای آن کاج بلند، روی آگاهی آب ، روی قانون گیاه . «سهراب سپهری»

برگرفته ازکتاب : مشکلات را شکلات کنید

انتشارات بهار سبز

نوشته : مسعود لعلی

مرد ماهیگیر پاسخ داد: واقعا دلم نمی خواهد چنین کاری بکنم ولی چاره ای ندارم زیرا ماهی تابه من کوچک است.

اگر فنجانی کوچک زیر باران نگاه دارید به اندازه همان فنجان به شما می رسد، اگر کاسه بزرگی نگاه دارید  به همان اندازه در آن آب جمع می شود.چه ظرفی در زیر باران رحمت الهی قرار داده اید؟؟؟  «جان راجر»

برگرفته از کتاب : شما عظیم تر از آنی هستید که می اندیشید.

انتشارات بهار سبز

نوشته :مسعود لعلی

که برداشت از دیده دلها رمد

و رفع السموت بغير عمد

و بگسترانید  فرش

ثم استوی علی العرش

ید قدرتش از فهم دور

وجعل الظلمات والنور

پوشیده از خطا و عمد

وله الملک و وله الحمد

دانای سرائر قوم

لا تاخذه سنة ولا نوم

خالق آسمان و زمین

فتبارک الله احسن الخالقین

لیلایت منم

یک   شبی مجنون  نمازش را  شکست      بی  وضو  در  کوچه  لیلا  نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود      فارغ  از  جام  الستش  کرده  بود
سجده ای  زد  بر  لب  در گاه  او                 پر ز لیلا  شد  دل  پر  آه  او
گفت :یارب از چه خوارم کرده ای                بر صلیب عشق دارم کرده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی              دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق دل خونم مکن           من که مجنونم تو مجنونم مکن
مرد  این  بازیچه  دیگر نیستم                    این تو و لیلای تو من نیستم
گفت:ای دیوانه لیلایت منم                       در رگ  پنهان و پیدایت منم
سال ها با جور لیلا ساختی                     من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم                       صد قمار عشق یکجا باختم
کردمت آواره صحرا ، نشد                         گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یاربت                     غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی                  دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر میزنی                  در حریم خانه ام در میزنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود                درس عشقش بی قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کند                  صد چو لیلا کشته در راهت کند
                                                   

شاعر : مرتضی عبداللهی

عشق سوزان است بسم الله الرحمن الرحیم     هر که خواهان است بسم الله الرحمن الرحیم

دل  اگر تاریک  اگر  خاموش  بسم الله النور         گر  چراغان  است  ، بسم الله الرحمن الرحیم

نامه ای را  هدهد  آورده است  آغازش تویی       از سلیمان  است  ،  بسم الله الرحمن الرحیم

سوره واللیل من  برخیز  و  والفجری بخوان          دل شبستان است ،بسم الله الرحمن الرحیم

قل  هو الله  احد  قل  عشق   الله  الصمد           راز  پنهان  است  ،   بسم الله الرحمن الرحیم

گیسویت  را  باز  کن  انا   فتحنایی   بگو            دل  پریشان  است ، بسم الله الرحمن الرحیم

ای  لبانت  محیی  الاموات  لبخندی   بزن          مردن  آسان است ،  بسم الله الرحمن الرحیم

میزبان عشق است و وای ازعشق!غوغامی کند   هر که مهمان است،بسم الله الرحمن الرحیم

                                                                   شاعر : مهدی جهاندار

لبخند،عشق به ایران عزیزو شکوه حماسه آفرینی تو جشنها و صحنه های اجرا دیده میشه .  خدا قوت اهالی صحنه .

وقتی جشنهای دهه مبارک فجر فرا میرسه نشاط و شوری وصف ناپذیر برامون بوجود میاد تا هزاران لبخند رضایت را رو لبهای حضار صحنه ها ببینیم ، شنیدن صدای موسیقی های خاطره انگیز که نوازندگان مینوازند و اشعارو کلام مجریان وشکوه اجرای هنرمندان هر کدام طرحی از خاطرات نو در میاندازد . این ایام مبارک .

باز هم با شما از صحنه خواهم گفت...