صحنه پابرجاست!

سالروز ارتحال دخت پاک علی مرتضی حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) را به تمامی ارادتمندان تسلیت می گویم

===========================================

و قبل از این که مرا هم از این سرا ببرید

کمک کنید مرا سمت کربلا ببرید

تمام قامت من را شکسته داغ حسین

کمک کنید مرا دست بر عصا ببرید

در آن غروب فدایش شدم قبول نکرد

اگر که قابلم اکنون مرا فدا ببرید

کمی ز خون دل عمه رنگ بردارید

برای موی سفیدم کمی حنا ببرید

به خیمه سوختم اما دوباره می سوزم

در آفتاب اگر بستر مرا ببرید

کنار بستر من روضه ای بخوانید و

مرا میان همین اشک و گریه ها ببرید

همان که خون سرم پای نیزه اش می ریخت

مرا به دیدن خورشید نیزه ها ببرید

همان کسی که سرش زیر دست و پا افتاد

مرا به شِکوه از آن شام پر بلا ببرید

مرا لباس اسیری کفن کنید و سپس

حسین حسین بگویید و کربلا ببرید

سروده : رحمان نوازنی

مسعود اصلانی

********************************************************

پنجم جمادی الاول سالروز ولادت با سعادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب (س) را پیشاپیش تبریک عرض می کنم

*****************************

عاشق شدیم عاشق و حیران ما شدند 

قومی اسیر زلف پریشان ما شدند

آنقدر عاشقیم  که عشاق روزگار

مبهوت اشتیاق گریبان ما شدند

روح القدس شدیم  و تمامی شاعران

گرم غزل سرایی دیوان ما شدند

یوسف شدیم و بهر تماشای حال ما

صد ها عزیز راهی زندان ما شدند

آنقدر آمدیم و مسلمان او شدیم

 آنقدر آمدند و مسلمان ما شدند

ما عشقیم عاشق حیران زینبیم

تکفیرمان کنید مسلمان زینبیم

ما را نوشته اند برای گدا شدن

سائل شدن اسیر شدن مبتلا شدن

از آن طرف خلاصه دری باز می شود

 می ارزد انتظار به این آشنا شدن

عشاق سنگ خورده دیوار زینبیم

پس واجب است غرق تماشای ما شدن

وقتی مسیر جای قدمهای زینب است

 میلی نمی کنیم به جز خاک پا شدن

 اول طواف بعد منا پس چه بهتر است

بعد از دمشق راهی کرببلا شدن

 ما را برای راز و نیاز آفریده اند

 این کعبه را برای نماز آفریده اند

این کیست که فرشته گلیم آورش شده

بال و پر فرشته نخ معجرش شده

دیگر نیاز نیست به گهواره بردنش

دست حسین بالش زیر سرش شده

از این به بعد خانه مولا چه دیدنی است

 با زینبی که فاطمه دیگرش شده

زهرا همان که مادر پیغمبرش شده

 دیروز دختر  وجنات  خدیجه بود

حالا خدیجه آمده و دخترش شده

این گونه بود فاطمه شد ریشه بقا

این گونه بود فاطمه شد ام امّها

زینب طلوع بود ولی ابتدا نداشت

زینب غروب بود ولی انتها نداشت

زینب رسول بود ولی مصطفی نشد

شهر نزول بود اگر چه حرا نداشت

زینب اگر نبود کسی فاطمی نبود

 زینب اگر نبود کسی مرتضی نداشت

 زینب اگر نبود حسینی نمی شدیم

 زینب اگر نبود زمین کربلا نداشت

 زینب هر آنچه گفت تماماً حسین بود

اصلا به غیر نام حسین اعتنا نداشت

زینب اگر نبود مسلمان نداشتیم

باور کنید ذکر حسین جان نداشتیم

جایی پریده است که پیدا نمی شود

حتی عروج این همه بالا نمی شود

دیدند صبح آمده   اما در آسمان

 خورشید شهر فاطمه پیدا نمی شود

 یا ایها الرّسول چرا آفتاب صبح

در آسمان شهر تماشا نمی شود

 فرمود: زینب آینه روی دخترم

 آن که مقام بی حدش املا نمی شود

 چون بی نقاب آمده بیرون ز حجره اش

 امروز آفتاب هویدا نمی شود

حقش نبود کعبه نیلو فرش کنند

 حقش نبود سر زده بی معجرش کنند

لبهاش تشنه بود ولی رود نیل بود

بالش شکسته بود ولی جبرئیل

زینب فرشته،آینه،حوریه،عاطفه

 از جنس خانواده ای از این قبیل بود

 گودال هم که رفت فقط سر به زیر بود

شرمنده بود از این که قتیلش  قلیل بود

 کوچه به کوچه لشگر کوفه شکست خورد

 از دست خانمی که تماماً اصیل بود

 ویرانه کرد کاخ بلند یزید را

 زینب تبر نداشت ولیکن خلیل بود

  علی اکبر لطیفیان

پانزده رجب سالروز وفات جانگداز عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) تسلیت باد

همين كه روز بر آن دشت، طرحي از شب ريخت
هزار كوه مصيبت به دوش زينب ريخت
نظاره كرد چو «شمس الشموسِ» بي سر را
به گوش گوش فلك، ناله ناله يا رب ريخت
جهان براي هميشه سياه شد چون شب
ز چشم هاي ترش هرچه داشت كوكب ريخت
چه بود نيت ناآشكار ساقي غم
كه جام زينب غم ديده را لبالب ريخت
كشاند كرب و بلا را به شام و بام فلك
هزار فصل طراوت به باغ مذهب ريخت
زبانه هاي كلامش به جان دم سردان
شراره ها شد و آتش نشاني از تب ريخت
اگر هميشه ببارند ابرهاي جهان
نمي رسند به آن اشك ها كه زينب ريخت

شاعر: سعید بیابانکی

شاعر:منیره سادات هاشمی

سلام بر خاك تشنه اي كه سرگشته، تو را خواند! سلام بر نگاه هاي مضطرب تو!
سلام بر تو اي بانوي ايستاده بر آتش!
سلام بر سوختگي لب هايت!
سلام بر گيسوان پريشانت!
سلام بر لحظه غريبانه اسارتت! سلام بر قامت خميده ات! سلام بر جگر سوخته ات! قصيده صبوري ات را كدام قلم مي تواند بسرايد؟
تو را ديدند در ميانه ميدان آن هنگام كه چهار فرزندت را تا شهادت، بدرقه كردي. تو را ديدند كائنات، آن هنگام كه آتش، تنها يادگار برادرت را احاطه كرده بود و مضطرب شدي. تو را ديدند كه خود را به آتش انداختي تا پروانه اي بالش نسوزد.
تو را ديدند نگاه هاي پريشان، آن هنگام كه در آرامش عظيم الهي ات گفتي «ما رأيت الاّ جميلاً».
صبر، بر شانه هاي تو تكيه مي كرد؛ تو يگانه ترين بودي در آشوب لحظه ها.
دهان ها بسته شد و چشم ها از حدقه درآمد، آن هنگام علي وار، لب به سخن گشودي. شمع كلام تو را چگونه خاموش مي توان كرد؟
در سوز كلام تو تاروپود رنج را از هم مي شكافت. و جان هاي بي تاب را بي تاب تر مي كرد.
بانو! طواف عاشقانه، گرد خيمه اي سوخته، تنها حج زينب را مي خواهد.
دقيقه هاي سخت گودال، تاب آوردن زينب را مي خواهد. چهل منزل مشقت پشت سر گذاشتن، را جز گام هاي زينب، نمي تواند تاب بياورد. گذشتي از پاره هاي دل خويش، از زخم هاي حضرت سجاد عليه السلام، از گوشواره هاي كشيده شده، از لب هاي كبود، از نيزه هاي برافراشته.
سر بر محمل گذاشتي و گذشتي از اين همه، تا سر بر دامان آرامش مادر بگذاري و بياسايي اين همه رنج را.
زمين تا باقي است، از ياد نخواهد برد صبوري ات را بانوي صبر!

شاعر : عباس رسولی

به مناسبت پنجم جمادی الاولی سالروز ولادت باشکوه بزرگ پرستار اسلام حضرت زینب (س) ،این روز نیکو را شاد باش می گویم.

مادرش استاد دانشگاه صبر است و حیا

فارغ التحصیل دانشگاه مادر زینب است

گفت پیغمبر حسینم هست کشتی نجات

ناخدا و محور و سکان و لنگر زینب است

گر علی ابن ابیطالب بود الگوی صبر

آنکه صبرش با علی باشد برابر زینب است

هست از درهای جنت یک درش باب الحسین

فاش می گویم کلید قفل آن در زینب است

میلاد مسعود عقیله بنی هاشم ، حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) خجسته باد