سالروز ارتحال جانگداز رسول مهربانیها ،مظهر کرامت و سخا ،حضرت محمد مصطفی (ص) و سبط اکبرش امام بذل و عطا ،امام حسن مجتبی (ع) را به تمامی ارادتمندان تسلیت و تعزیت  عرض می کنم. 

============================================

خورشيد در عذاب شناور كبود شد
در پشت نخل هاي تناور كبود شد
وقتي كه موج تير به سمتش روانه گشت
تابوت مثل حادثه در، كبود شد
آيا چه ديده بود به تشييع ياس كه
از فرط خشم، روي برادر كبود شد
تا لخته لخته خون و جگر توي طشت ريخت
بغضش شكست، صورت خواهر كبود شد
سيلي نخورده بود... ولي ديده بود كه...
رويش شبيه غربت مادر كبود شد
گاهي پريد رنگش... گاهي كبود... نه!
بعد از فدك مدام، مكرر كبود شد
جان داده بود پاي همان در همان نخست
وقتي كه بال هاي كبوتر كبود شد
زخم زبان شنيد ولي صبر كرد، صبر
از صبر، عرش حضرت داور كبود شد

حالا فقط به غربت او چشم دوخته
خاكي كه روز دفن پيمبر كبود شد
وقتي كه ريخت داغش بر باور قلم
صفحه به صفحه سينه دفتر كبود شد 

سروده : امیر اکبرزاده

بر گرفته از: irc.ir