بهار لطف
تو مگر بهار لطفی که همیشه نزد مایی
و مگر سبزه صبحی که پر از شبنم نابی
تو مگر باد خزانی که خبر زنو بهاران
پس از آفتاب پاییز به دل خزان گرفته داری
و مگر شقایقی تو که هم سینه صحرا ز خیال توست سرشار
تو مگر نرمی باران تو مگر برف و تگرگی تو مگر صیقل روحی
تو مگر آینه هستی ، تو بگو چه نیستی تو ،که من از همان بگویم.
و مگر سبزه صبحی که پر از شبنم نابی
تو مگر باد خزانی که خبر زنو بهاران
پس از آفتاب پاییز به دل خزان گرفته داری
و مگر شقایقی تو که هم سینه صحرا ز خیال توست سرشار
تو مگر نرمی باران تو مگر برف و تگرگی تو مگر صیقل روحی
تو مگر آینه هستی ، تو بگو چه نیستی تو ،که من از همان بگویم.
+ نوشته شده در ۱۳۹۱/۰۱/۱۴ ساعت 18:42 توسط علی جباری
|
صحنه پابرجاست!