من خدايم كه همه كوي مرا مي جويند        همه ذرات فلك حمد مرا مي گويند

من خدايم كه همه راه مرا مي پويند        همه جانها به يد قدرت من مي روند

همه چيزو همه كس در همه جا مال من است    دل هر ذره وجنبنده بدنبال من است

آن زماني كه زمان ياد ندارد چه زمان        در مكاني كه مكان ياد ندارد چه مكان

نه شبي بود ونه روزي ونه چرخي نه جهان        نه پري بود ونه جبريل نه دوزخ نه جنان

دل من در پي يك واژه بي خاتمه بود       اولين واژه كه آمد به نظر فاطمه بود

زطفيل گل او ساخته ام دنيا را      من به عشق رخ او ساخته ام طاها را

ميل اوبود بسازم علي اعلي را       جبرئيل و ملك وآدم و پس حوا را

ز ازل تا به ابدهر چه وهركس هستند      همه مديون رخ فاطمه من هستند

به خداوندي خود فاطمه ام بي همتاست       فاطمه چون من تنها به دو عالم تنهاست

در ميان همه آثار كه از من برجاست         همه ي داروندارم گل روي زهراست

نه همين بهر پدر پاره اي ازتن باشد       فاطمه پاره اي از جان وتن من باشد


شاعر : حیدر توکلی