صحنه پابرجاست!

سالروز شهادت  امام مهربان ، سلطان سریر ارتضا ، حضرت اباالحسن الرضا (علیه آلاف التحیه و الثنا) را تسلیت عرض میکنم.  

=============================================

امروز، رواق ها بوي غم گرفته اند. كاينات، هم صدا با صحن، سينه مي زنند.

مفاتيح ها، غربتْ خوان نگاهي از ضريح توانَد.
زخم ها از جلوي چشمان تاريخ مي گذرند.
به خاطراتِ زهرآگين شب نفرين! به دست هاي آلوده شورش لعنت! امروز، تقويم ها با ديده هاي پرسوگ، براي دل ها آتش مي سرايند.
اي گوشه نشين غريب توس! ما گريه مي كنيم براي تنهايي خراساني ات.
هر چه هست، به مرحمت همين اشك هاست كه سياهي ها به آيين سپيدي درمي آيند.
به لطف اين مراثي ست كه دل از هر چه غبار گناه، خانه تكاني مي شود.
امروز و در اين عزا، قلب هر كدام از دوستدارانت، زيارت نامه اي است كه در مشهد تو معطر مي شود.
چند دفتر پر از ناگفته هاست كه تنها در محضر تو خوانده مي شود؛ با سوز. گريه ها از سمت باراني سقاخانه ات مي آيند.
سجاده ها از روشن ترين راز شبانه ات مي گويند كه «وصال» را مي خواندي.
تو رفته اي و ما زخم هايي را كه بر پيكره قصيده «دعبل» افتاده است، بازخواني مي كنيم.
قطرات اشك، پيكي مي شود به سوي آستانت. همه ما تشنه جرعه اي عنايتيم.

... و من دلم را به پابوسي آستانت، مژده داده ام، تا برود نگاه كند وقتي كه زائران، هنگام نماز، آستين بالا مي زنند، چگونه حوض با خوش بويي اذان حرمت، وضو مي گيرد.
برود نگاه كند كه شيفتگان كوي معرفت آمده اند و دل ها را روانه كرده اند قسمت بالاي سر.
براي اين دل، شايد فرصتي باشد كه پيرو آن سپيد شود.

«آخر به كجا روي كند اين همه رحمت
گر بر در تو شخص گرفتار نيايد
ديدم همه جا بر در و ديوار حريمت
جايي ننوشته كه گنه كار نيايد»


السلام عليك يا امام الرئوف!
سلام بر تو كه مهرباني هايت از شمار زائران انبوهت بسيار بيشتر است.

امروز، سلام اشكبار ما با سوختن «اباصلت» همراه شده است.
ما و او ـ هر دو ـ داغدار خورشيدي هستيم كه غروب مي كند.

سلام بر تو اي خورشيد تابان خراسان كه تمام انگورها، مرثيه خوان واپسين لحظات توانَد.

محمد کاظم بدر الدین

برگرفته از : irc.ir