صحنه پابرجاست!

ولادت با سعادت هادی آل محمد ، امام علی النقی علیه السلام را شاد باش عرض می کنم

***************************************************

امشب از جام ولایت سر خوشم
از دل و جان باده را سر می کشم
میکده دارد هوای دیگری
در طرب آورده می را ساغری
هر طرف آید ندای نوش نوش
می رسد از عالم بالا سروش
ملک ایمان را چراغانی کنید
سینه را جمله جوشانی کنید
از "سمانه" شد عیان روی نگار
کز رخش آمد به دنیا نو بهار
مه خجل از طلعت زیبای او
جمع مستان واله مینای او
در سرای فاطمه گل باز شد
گوئیا بار دگر اعجاز شد
دیده بگشوده به عالم نوگلی
که بود نور دو چشمان علی
تهنیت آید ز سوی کبریا
در حریم خانه ی ابن الرضا
او بود چشم و چراغ فاطمه
درد ها سازد بگردون خاتمه
زینت عرش است و ارکان وجود
مهره زیبای خلاق ودود
باز یاران، وا گل شادی شده
سالروز مولد هادی شده
عاشقان احساس مستی می کنند
خاک پایش کل هستی می کنند
می زند خنده به مستان روزگار
می سراید نغمه از شادی هزار
نوبهاران با دلی افروخته
بر تن گل جامه گل دوخته
در جنان زهرای اطهر لب گشاد
کامده دنیا گل باغ جواد
بهجت قلب علی مرتضاست
نور چشمان علی موسی الرضاست

سروده حبیب الله موحد

آفتاب عزّت از عرش جلال آمد پدید
روز عید شادمانى را هلال آمد پدید
آفتابِ فضل، تابان گشت از کوه شکوه
ظلمت شب هاى هجران را وصال آمد پدید
روز، روزِ شادى و وقت نشاط آمد از آنک
بهترین روزهاى ماه و سال آمد پدید
اخترى گردید از برج ولایت جلوه گر
کز جمالش آیتى فرخنده فال آمد پدید
آسمان علم را تابنده ماه آمد عیان
بوستان شرع را خرم نهال آمد پدید
در سپهر عزّ و شوکت آفتاب آمد فراز
بر هماى دین و دانش پر و بال آمد پدید
دشمنان را مایه درد و الم شد آشکار
دوستان را دافع رنج و ملال آمد پدید
اى مسلمان دیده ات روشن که از لطف خدا
هادى الامّه شه احمد خصال آمد پدید
عشق و دل را موجبات اتّحاد آمد عیان
جان و تن را موجبات اتّصال آمد پدید
رکن دین، بحر سخا،غیث کرم، غوث امم
نور حق، شمس الضحى، فضل الکمال آمد پدید
عالمى فضل و تعالى، قلزمى علم و کمال
بر سریر جاه و اورنگ جلال آمد پدید
شوکت و جاه و سعادت را محیط، آمد عیان
حکمت و علم و فضیلت را جمال آمد پدید
جلوه دیگر به خود بگرفت عالم بهر آنک
بر رخ زیباى خلقت خط و خال آمد پدید
هر چه خواهى از خدا «طایى» بخواه امروز چون
بهر حاجت خواستن نیکو محال آمد پدید

سروده: طایی شمیرانی

حسن رحیمی

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سالروز شهادت حضرت باقر العلوم امام محمد ابن علی الباقر (ع)بر ارادتمندان حضرتش تسلیت

هواي سينه ي دنيا چو عرش اعلاء بود

و نور عشق ميان زمين و بالا بود

مديحه خواني داوود مي رسد امشب

در اين شبي که شفق همنواي دريا بود

دل زمين خدا شوق پر کشيدن داشت

و آن کرانه که در اوج ناکجاها بود

مي نشست حضرت موسي به تور عشق علي

و شور و شوق دگر در دل مسيحا بود

تمامي شعف جلوه ي خداوندي

ميان خنده ي پيغمبرش هويدا بود

نگاه خيره ي زهرا به چشم هاي علي

نگاه خيره ي حيدر به چشم زهرا بود

خرابي دل عالم شدست آبادش

خوشا به حال نبي که عليست دامادش

زمين بهشت خدا شد ز اعتبار علي

و ماه محور رخ و گردش مدار علي

همين که حضرت زهرا عروس مولا شد

نمانده بود به سينه دگر قرار علي

به نان هر شب حيدر مدينه محتاج است

از اين به بعد که زهراست خانه دار علي

و با حضور قدم هاي مادر گلها

شکفت در دل خانه گل بهار علي

براي جنگ علي ذوالفقار لازم نيست

چرا که حضرت زهراست ذوالفقار علي

هزار همچو سليمان در کنار خانه ي او

نشسته اند که باشند ريزه خوار علي

به پاش ريخت پيمبر تمام دنيا را

گذاشت در کف حيدر چو دست زهرا را

سروده: مسعود اصلانی /بر گرفته از وبلاگ سبطین (با سپاس)

سالروز شهادت دردانه علی ابن موسی الرضا،جواد آل طه،امام محمد تقی علیه السللام تسلیت

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ميان حجره چنان ناله از جفا ميزد
كه سوز نالهاش آتش به ما سِوا ميزد
شرار زهر ز يك سوي و سوز غم يك سو
به جان و پيكرش آتش جدا جدا ميزد
نداشت شكوه ز بيگانگان به لب، دم مرگ
و ليك داد ز بيداد آشنا ميزد
برون حجره همه پاي كوب و دستافشان
درون حجره يكي بود، دست و پا ميزد
ستاده بود و جوادالائمه جان ميداد
ز او بپرس كه زخم زبان چرا ميزد؟!

سروده: استاد حاج علی انسانی

سروده: استاد حاج غلامرضا سازگار

کوچه آب زده آينه کاري شده است

بوي اسفند و گلاب است که جاري شده است

آفتاب آمده بر کوچه طلا مي پاشد

آسمان آيه اي از جنس خدا مي پاشد

در دل مرد و زن و پير و جوان هلهله است

ذکر تسبيح و دعا بدرقه قافله است

مثل خورشيد به رغم همه گِل بستنها

قافله مي گذرد از همه دل بستنها

قافله مي گذرد شهر معطر شده است

چشمها از سر شوق است اگر تر شده است

حافظ ! اين قافله مصداق مضامين تو شد

مست از ذوق و سخن سنجي شيرين تو شد

گردن انداخته در حلقه طوق کعبه

که قدم مي زند اينگونه به شوق کعبه

ترسي از سختي صحرا و بيابانش نيست

غمي از سرزنش خار مغيلانش نيست

کاروان مي رود و جاده عقب مي ماند

چاوشي خوان به ندا آمده و مي خواند:

بارالها! نشود لال به هنگام ممات

هر زباني که فرستد به محمد صلوات

صلوات از دم گرم همه بر مي خيزد

با گل و آينه و خاطره مي آميزد

کاروان! مي روي و شوق زيارت داري

خوش به حال تو که اينقدر سعادت داري

خوش به حال تو که امسال مسافر شده اي

خانه دوست همين جاست که زائر شده اي

مي روي جرعه اي از زمزم حق نوش کني

يا که از غار حِرا شهد عَلَق نوش کني

عصر روز نهم حج به دعاي عرفه

محو حق مي شوي از حال و هواي عرفه

عرفات است، به سرگشتگي اش مي ارزد

آدم اينجا بدن و دست و دلش مي لرزد

کاروان! حال که از دوست رسيده پيکي

تنگ بربند کمر را و بگو لبّيکي

مست شو! مست،که اين جرعه به کام تورسيد

خوش به حال توکه اين قرعه به نام تورسيد

برو در مروه صفايي کن و خوش باش، برو!

سهم ماها، همه اي کاش شد، اي کاش...برو!

کاش ما نيز به اين قافله مي پيوستيم

کاشکي جامه احرام به خود مي بستيم

ما که اينگونه سراپا همه حاجت شده ايم

عاشقانيم که مشتاق زيارت شده ايم

گردن بندگي از شوق چنين کج داريم

دير ساليست که ما آرزوي حج داريم

مادرم گفته به حج ـ آرزوي دور از دست ـ

گيسوانش همه در جامه احرام نشست

پدرم گفت به حج رفته، وليکن در خواب!

تا ستونهاي فرج رفته، وليکن در خواب!

اي خدا مي شود آيا به طوافت برسيم

مثل سيمرغ برآييم و به قافت برسيم

دست در حلقه آن خانه و آن در بزنيم

بوسه بر خاک سر قبر پيمبر بزنيم

به سر آريم شبي را به سر خاکي که

رازهايي است در آن از بدن پاکي که...

رازهايي که ... چه سر بسته و پنهان و بديع!

اسم اين خاک بقيع است، بقيع است، بقيع

يادي از دختر پيغمبر و ميخ و پهلو

چه گذشته است ميان در و ميخ و پهلو!

بغض اينجاست که بر عمق گلو مي غلتد

اشک اينجاست که از چشم فرو مي غلتد

حج سراسر همه يادآوري از تاريخ است

مرحله مرحله اش باوري از تاريخ است

اين بنايي است که بي نقص ترين تقويم است

سند محکمي از آدم و ابراهيم است

اين بنايي است که گفته است به نجاشي ها

حاصلي نيست شما را ز فروپاشي ها

اين بنايي است که بيرون زده عشق از قِبَلش

کربلا و نجف و شام و دمشق از قِبَلش

اين نه ازآجروسنگ است ونه ازکاهگل است

خشت خشتش همگي حاصل اشک استودل است

چه شکوهي است در اين پيچ و خم اسليمي

هر که باشي چو به اينجا برسي تسليمي

کاروان رفته و حالا زسفر مي آيد

بوي اسفند و گل و عطر و شکر مي آيد

شعر در وضع چنين منظره اي مي ماند

کاروان مي رسد و چاوش خوان مي خواند:

بارالها! نشود لال به هنگام ممات

هر زباني که فرستد به محمد صلوات

سروده :مرتضی آخرتی

پر است خلوتم از ياد عاشقانه او *** گرفته باز دل کوچکم بهانه او

نسيم رهگذر اين بار هم نياورده *** به دست قاصدکي نامه يا نشانه او

مسافران همه رفتند و باز جا ماندم *** کدام جاده مرا مي برد به خانه او

در اشتياق زيارت به خواب مي بينم *** کبوترانه نشستم بر آستانه او

منو دوبال شکسته، من و دودست نياز *** چگونه پر بکشم سمت آشيانه او؟

غروب ابري پاييز مي چکد در من *** پرم ز هق هق باران کجاست شانه او؟

سروده : انسیه موسویان

بانوي نور! جان دو عالم فداي تو

از مشهد شهود به بيت تو آمديم

معصومه زماني و محبوب عالمي

دل هاي آشنا به خدا، آشناي تو

فوج كبوتران دعا در سراي تو

يعني كه: هست عالم امكان، گداي تو

ما روي آوريم به دارالشّفاي تو

سروده روزبه فروتن پی

دعا کبوتر عشق است ، بال و پر دارد

بخوان دعای فرج را و عافیت بطلب

که روزگار، بسی فتنه زیر سر دارد

بخوان دعای فرج را ولی به قلب صبور

که صبر ،میوه شیرین تر از ظفر دارد

نسیم لطف خدا ، انس بیشتر دارد

بهشت پاک اجابت ، هزار در دارد

بخوان دعای فرج را که صبح نزدیک است

خدای را، شب یلدای غم سحر دارد

مسافر دل ما ، نیت سفر دارد

شمیم غنچه نرگس، ز جای بردارد

بخوان دعای فرج را ز پشت پرده ی اشک

بخوان دعای فرج را که یوسف زهرا

بخوان دعای فرج را به یاد خیمه سبز

که آخرین گل سرخ از شما خبر دارد

حجاب غیبت از آن روی ماه بردارد

غروب و دامنه نورآفتاب و شفق

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد

*************************************************************

شاعر : مفتون همدانی

سروده : علی زمانیان

ایام شهادت مولای متقیان ،امیر مومنان،حضرت علی (علیه السلام)را تسلیت و تعزیت عرض می کنم

-----------------------------------------------------------------------------------

تسبیح زخم های تو تصویر می شود
تا دانه دانه اشک تو زنجیر می شود
اندوه کعبه بود، ترک خورد از غمت
دارد به شکل قلب تو تصویر می شود
آیینه در برابر منشور گریه هات
در غربت نگاه تو تکثیر می شود
از سیر تا پیاز غمت سیر گریه کرد
آن دختری که از همه کس سیر می شود
آن قدر خون گریست که افتاد بر زبان
دارد به پای غصّه ی تو پیر می شود
دنیا بدون فاطمه یک جور دیگریست
خیلی برات سرد و نفس گیر می شود
تا دست های حیدریت بسته می شوند
روباه هم به یک دو نفس شیر می شود
این سفره های نان و نمک بعد رفتنت
لبریز شیر و گندم و تزویر می شود
یعنی علی نماز نمی خواند؟… وای من
روح اذان به مأذنه تکفیر می شود
شب های قدر وقت نزول کبود تو
فزت و رب…، به خون تو تفسیر می شود
این قلب های سنگیمان خیبری شدند
تنها به دست مهر تو تسخیر می شود

سروده : امیر حسین میرحسینی

سروده : استاد حبیب چایچیان (حسان)

سروده : ژولیده نیشابوری

پهن شد سفره ي احسان، همه را بخشيدي

باز با لطف فروان همه را بخشيدي

ابر وقتي كه ببارد همه جا مي بارد ،

رحمتت ريخت و يكسان همه را بخشيدي

گفته بودند به ما سخت نميگيري تو...

همه ديديم چه آسان همه را بخشيدي

يك نفر توبه كند با همه خو ميگيري

يك نفر گشت پشيمان همه را بخشيدي

اين گنهكاري امروز مرا نيز ببخش

تو كه ايام قديم ، آنهمه را بخشيدي

حيف از ماه تو كه خرج گناهان بشود

تو همان نيمه ي شعبان همه را بخشيدي

داشت كارم گره ميخورد ولي تا گفتم

" جان آقاي خراسان " همه را بخشيدي

بي سبب نيست شب جمعه شب رحمت شد

مادري گفت "حسين جان "همه را بخشيدي

 سروده : علی اکبر لطیفیان

با سپاس از وبلاگ شعر شاعر

بر روی دست ماندن این بارها بس است

غیر از تو رو زدن به خریدارها بس است ...

در لطف تو تحمل آه فقیر نیست ..

فیاض را صدای گرفتار ها بس است ...

این نفس مانع است ، خودت برطرف نما

بین من و تو چیدن دیوارها بس است

من بندگی ز ترس جهنم نمی کنم

بنده شدن بخاطر اجبارها بس است !

خیلی گناه می کنم و توبه می کنم ..

دیگر بس است .. اینهمه تکرار ها بس است

این بار را بخر .. که دگر راحتم کنی ...

بیهوده رفتن سر بازارها بس است ...

تو سفره را برای همه پهن می کنی

در مهربانی تو همین کارها بس است..

ما را بهشت هم نبر .. اما قبول کن

لبخند تو برای گنه کارها بس است ...

آری فقط حسین مرا رد نمی کند ...

از این به بعد رفتن دربارها بس است ...

سروده: علی اکبر لطیفیان