صحنه پابرجاست!

مهرباني با بندگان خدا از ويژگي‌هاي بارز ايشان بود. اَنس مي‌گويد كه روزي در محضر امام بودم. يكي از كنيزان ايشان با شاخه گلي در دست، وارد شد و آن را به امام تقديم كرد. حضرت، گل را از او گرفت و با مهرباني فرمود: «برو تو آزادي!» من كه از اين رفتار حضرت شگفت‌زده بودم، گفتم: «اي فرزند رسول خدا! اين كنيز، تنها شاخه گلي به شما هديه كرد، آن‌گاه شما او را آزاد مي‌كنيد؟!» ‌امام در پاسخم فرمود: «خداوند بزرگ و مهربان به ما فرموده است: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيّةٍ فَحَيّوا بِأَحْسَنَ مِنْها؛ هر كس به شما مهرباني كرد، دو برابر او را پاسخ گوييد.» (نساء: 86)
سپس امام فرمود: «پاداش آزادي در برابر مهرباني او آزادي‌‌ بود».1

درب دل می ‏زنم به نام حسن
سائل تشنه ‏ام به جام حسن
رب رحمت به روى دل وا شد
شد به کام دلم کلام حسن
می رسانم به اهل صوم و صلاة
در بهار خدا، سلام حسن
در شب چارده نمایان بین
نه فلک جلوۀ تمام حسن
باز دل ها شد نمک گیرش
این بود عادت مدام حسن
سفره دار مدینه را عشق است
بذل و جود و کرم مرام حسن
افتخارم  همین که در خلقت
نام من ثبت شد غلام حسن
ذکر خیرش نه حرف امروز است
از ازل شیعه شد به دام حسن
صلح او را قیام  صبر بخوان
در سکوت و سکون قیام حسن
پر ز خون کاسه جهان بى او
بى ستون است آسمان بى او
نه حیاتم بدون او تأمین
نه مماتم بدون او تضمین
نه نمازم بدون او مقبول
نه دعایم بدون او آمین
نه جهادم بدون او پیروز
نه زکاتم بدون او تحسین
نه صیامم بدون او افطار
نه قیامم بدون او تمکین
نه تولى بدون او ممکن
نه تبرى بدون او تدوین
نه نمک بى ولایتش خوش طعم
نه شکر بى محبتش شیرین
نه نگاهى بدون او مشروع
نه صداقى بدون او کابین
نه جنانى بدون او در کار
نه جهانى بدون او تأمین
نه ریاضت بدون او توفیق
نه سعادت بدون او تبیین
عالم آشفته بى تولایش
آدم آورده سجده بر پایش
دلبر آشناى دیرینم
برده دل را ز عهد پیشینم
دردمند طبیب دوّارم
او دهد از مدینه تسکینم
آن کلیم آن مسیح آن یوسف
کرده وادار او به تمکینم
دین من مجتبایى الاصل است
حسنى مذهب است آئینم
دین اگر بى حسن شود عرضه
نه مسلمان نه شیعه، بى دینم
چهره ‏اش را به ماه انگارم
جلوه‏ اش را اله می ‏بینم
آفتاب هزار منظومه
خنده‏ اش چلچراغ تزئینم
نمکین مشرب و شکر شکن‏ است
مست از آن جام شور و شیرینم
گر که از هیبتش بپا خیزم
خون شوق از ولایتش ریزم
سیرت او نمونه ی حیدر
صورت او شبیه پیغمبر
آنکه ممدوح حىّ سبحان است
وصف او را کجا و صد دفتر
نام او را خدا حسن بنهاد
که گلش خلق شد به حُسن نظر
چه حسن؟ پَروَرَنده ی احسان
چه‏ حسن؟ حُسن سیره‏ اش محشر
.خُلق را استوانه ی تقوى
خَلق را پشتوانه ی کوثر
جمع حُسن صفات زهرایى
مجتمع در وجود این سرور
از چنان خانواده ی پاکى
باید این گل چنین شود اطهر
نور او اظهر من الشّمس است
مهرش اکسیر جان و جان پرور
سرور انبیاست دلدارم
یوسف اولیاست دلدارم
چونکه وقت نماز می ‏آید
از صلاتش فراز می ‏آید
یارب از بس ‏ملیح و خوش‏ بالاست
در نظر سَروِ ناز می ‏آید
دیدگانش سیه، رُخش اَبْیَض
اَبروانش تراز می ‏آید
قامتش را شمایل محراب
سجده‏ اش را جواز می ‏آید
نور پیشانى اش چو مه ساطع
قمرش پیشواز می ‏آید
گردنش نقره‏ فام، لعلش سرخ
صحبتش دلنواز می ‏آید
گونه‏ هایش سپید و دندان دُرّ
صوت او خوش نواز می ‏آید
به قدومش عقیقه داد پدر
دلرباى حجاز می ‏آید
یاد طاووس جنّت افتادم
یوسف چاره ساز می ‏آید
همچو مهدى نگار من حسن‏ است
طالع آسمان بخت من است

شاعر : محمود ژولیده

ماه خدا ز جلوۀ تو تور ناب شد
یعنی که میزبان مه آفتاب شد
از بس که دیدنی است جمال جمیل تو
از شرم حسُن روی تو مه در حجاب شد
قامت قیامتی تو و در حسُن محشری
در جلوه ات تجلی یوم الحساب شد
وقتی که بوسه زد به گُل روی تو علی
یکباره بیت وحی پُر از دُر ناب شد
شوق و سرور در دل زهرا نشست و باز
بنیان غم ز فیض قدومت خراب شد
آمد به پاس بوسه به خاک رهت چو اشک
افتاد پیش پای تو گُل، تا گلاب شد
تو گوشوار عرش خدائی که از نخست
نامت برای عرش برین انتخاب شد
قطره بدون فیض تو دریا نمی شود
ذّره رسید محضر تو آفتاب شد
سطری نخوانده اند کریمان ز رحمتت
یک جلوه از کرامت تو صد کتاب شد
تو بی سؤال جود و کرم می کنی، دگر
کی سائلی ز درگه لطفت جواب شد؟
سردار بی سپاه شدی در وطن، ولی
صبر و امید در قدمت همرکاب شد
بی بهره مانده اند ز سرچشمۀ شرف
آن امُتی که تشنۀ موج سراب شد
جلوه گرفت جنگ جمل از شجاعتت
خُرسند از شهامت تو بوتراب شد
کرب و بلا نبود، اگر صلح تو نبود
صلحت گره گشای ره انقلاب شد
کی تشنگی کشد به صف حشر هرکسی
از کوثر محبت تو کامیاب شد
سجادۀ نیاز «وفائی» فکند و باز
بار دگر دعای دلش مستجاب شد

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟

آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک

می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست

تاکه معلوم شود  طالب دیدار کجاست

بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب

تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست

مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید

سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست

ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار

تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست

حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد

در و دیوار زند داد خریدار کجاست

آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور

گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست

من ژولیده به آوای جلی می گویم

آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست

سروده : ژولیده نیشابوری

میلاد مسعود و خجسته مهربانترین یار ، ولی پروردگار ، زیباترین بهار، امام عاشقان این دیار ،یوسف فاطمه (س) ،مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) را شادباش عرض می کنم

**********************************************

چه كس دوباره از اين كوچه ها گذر كرده
كه چشم پنجره ها را دوباره تر كرده؟
كه برگ هاي زمين خورده معطل را
نسيم گيسويش باز در به در كرده؟
شب است و حادثه اي بي دريغ در راه است
شب است و باز كسي ماه را خبر كرده
دوباره پچ پچ حاجت روايي صبر است
به گوش هر دل درمانده اي نظر كرده
دوباره داغ دل انتظار تازه شده
كه شمع بزم تو را باد شعله ور كرده
شب تولد چشمان مهربانت عشق
دوباره خاك فراق تو را به سر كرده
فقط همين امشب برملا شوي اي كاش
چه آرزوي محالي ست، اي سفر كرده!

سروده:سودابه مهیجی

آن روز که ما را ز گل خام سرشتند

در مدرسه عشق شما نام نوشتند

چون روز ازل نام مرا شیعه نهادند

جز عشق تو مـهدی دگرم هیچ ندادند

آقا همه جا نام شما ورد زبان است

بر منتظرت هجر شما بار گران است

آن غایب حاضر که رهش راه نجات است

او یوسف زهراست که در قید حیات است

وصل تـو بهاریست که پاییز ندارد

روی تو جمالیست که مه نیز ندارد

آقا دل ما شعبه ای از عشق وصالت

خارج ز شمار است همه لطف و کمالت

شاعر: محسن زعفرانيه

اين جشن ها براي تو تشكيل مي شود

اين اشك ها براي تو تنزيل مي شود

وقتي براي آمدنت گريه مي كنيم

چشمان ما به آينه تبديل مي شود

بوي خزان گرفته ي پاييز مي دهد

سالي كه بي نگاه تو تحويل مي شود

ايمان ما كه اكثرا از ريشه ناقص است

با مقدم ظهور تو تكميل مي شود

تقويم را ورق بزن و انتخاب كن

اين جمعه ها براي تو تعطيل مي شود

  سروده علی اکبر لطیفیان

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد

پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد

مژده ای دل که برای دل غمدیده ما

هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد

خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب

که دگر موسم اندوه به پایان آمد

مطربا نغمه نو ساز کن و پای بکوب

که به ما مژده وصل شه خوبان آمد

ساقیا باده بده خود بنما سرمستم

زان می‌ای کو به تن خسته ما جان آمد

ظلمت و تیرگی شام الم رفت کنون

روز شادی شد و خورشید فروزان آمد

غنچه‌ی دهر در این روز بخندید دگر

که به بستان علی نوگل خندان آمد

عطر پاشید به بستان که همه عطرآگین

سمن و یاسمن و سنبل و ریحان آمد

بلبل از لب به ترنم بگشاید نه عجب

که به گلذار نبی بلبل خوش خوان آمد

گوهری از صدف بحر کرم گشت عیان

که به توصیف رخش لولو مرجان آمد

نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد

بین به این نور که این گونه درخشان آمد

وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین

موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد

روز فرخنده میلاد حسین ابن علی(ع)

مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد

باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین

که وجودش به جهان مفخر انسان آمد

مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا

نور چشمان علی آن شه مردان آمد

حیف و صد حیف که در واقعه کرب و بلا

بر تن خسته او ظلم فراوان آمد

بر سر عهد و وفا در ره معشوق نگر

خود فدا کرد که سالار شهید آن آمد

ای غلامان اگرت بار گنه سنگین شد

غم مخور چونکه حسین شافع عصیان آمد 

سروده سید جلال حسینی

سالروز ارتحال دخت پاک علی مرتضی حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) را به تمامی ارادتمندان تسلیت می گویم

===========================================

و قبل از این که مرا هم از این سرا ببرید

کمک کنید مرا سمت کربلا ببرید

تمام قامت من را شکسته داغ حسین

کمک کنید مرا دست بر عصا ببرید

در آن غروب فدایش شدم قبول نکرد

اگر که قابلم اکنون مرا فدا ببرید

کمی ز خون دل عمه رنگ بردارید

برای موی سفیدم کمی حنا ببرید

به خیمه سوختم اما دوباره می سوزم

در آفتاب اگر بستر مرا ببرید

کنار بستر من روضه ای بخوانید و

مرا میان همین اشک و گریه ها ببرید

همان که خون سرم پای نیزه اش می ریخت

مرا به دیدن خورشید نیزه ها ببرید

همان کسی که سرش زیر دست و پا افتاد

مرا به شِکوه از آن شام پر بلا ببرید

مرا لباس اسیری کفن کنید و سپس

حسین حسین بگویید و کربلا ببرید

سروده : رحمان نوازنی

میلاد مسعود و خجسته مولای عارفان و عاشقان ،امیر مومنان ، حضرت اباالحسن علی ابن ابیطالب علیه افضل صلوات الله الواهب بر تمامی دلباختگان مبارک  

************************************************************

شکر خدا که نام علی در اذان ماست
ما شیعه ایم و عشق علی هم از آن ماست
ذکر علی عبادت مختص شیعه است
این اسم اعظم است که ورد زبان ماست
با هر نفس علی شده ذکر لبم مدام
این یاعلی همیشه رفیق لبان ماست
از یاعلی زبان و دهان خسته کی شود
اصلا زبان برای همین در دهان ماست
دنیا و آخرت به خدا نیست جز علی
بغض علی جهنم و حبش جنان ماست
ما را گمان کنم ز علی آفریده اند
عشقش سرشته در گل ما بند جان ماست
ما شیعه زاده ایم خدا را هزار شکر
این شیعه زاده گی شرف خاندان ماست
ما عاشق علی شده ایم و بدون شک
این هم زپاکدامنی مادران ماست
ما را چه کار غیر علی را فقط علی
آری علی علی به خدا آب و نان ماست

سروده: دوست خوبم محمد علی وحیدی  

بحث سر دیدن کریمی یار است
ور نه گدا بودن افتخار ندارد

وقت کرم دست تو به دست گدا خورد
بهتر از این لطف روزگار ندارد

شانه بزن بیشتر به زلف کمندت
این دل ما ترس تار و مار ندارد

صبح قیامت اگر تو دلبر مایی
هیچ کسی با بهشت کار ندارد

تا که خدا هست شاه و گدا هست
شاه اگر یار ماست روزی ما هست

لطف تو باشد اگر، حساب کدام است؟!
مهر تو باشد اگر، عذاب کدام است؟!

علت خلقت تویی در عشق و گر نه
جبر کدام است و انتخاب کدام است؟!

چله ای باید گرفت تا که بفهمیم
سرکه کدام است یا شراب کدام است؟!

این پدر پیر تو چگونه بخوابد
پهلوی گهواره ی تو، خواب کدام است؟!

روی تو و روی او… چگونه بفهمیم
در وسط این دو، آفتاب کدام است؟!

هیچ کسی مثل تو وجود ندارد
مثل تو و سفره ی تو جود ندارد 

باز بینداز سمت ما نظرت را
نوکر دربار کن غلام درت را

جای تو عرش است و خاک قابل تو نیست
این طرفی کرده ای چرا گذرت را؟!

بعد چهل سال گریه کردن و هجران
این همه خوشحال کرده ای پدرت را!

بعد چهل سال، عاقبت شده وقتش
تا بگذارد به روی سینه سرت را

وای اگر وا شود ز چهره نقابت
پر کنی از کشته کشته دور و برت را

شهر پر است از حسود، حرز بینداز
یا که عوض کن مسیر رهگذرت را

در همه مولودهای قوم پیمبر
هیچ کسی نیست از تو با برکت تر

لطف تو را از ازل زیاد نوشتند
آینه ات را خدا نژاد نوشتند

خاک سر راه تو بهانه ی خلق است
خاک مرا از همین بلاد نوشتند

ایل و تبار مرا مرید نوشتند
ایل و تبار تو را مُراد نوشتند

هر چه خدا جود داشت داد به دستت
نام تو را این چنین، جواد نوشتند

یا کرم و یا جواد عبد تو هستم
حضرت باب الجواد عبد تو هستم

هفت زمین در خور کبوتر تو نیست
غیر بلندای عرش بستر تو نیست

وقت نماز شبت تجلی الله
هیچ کسی جز تو در برابر تو نیست

خواست پدر بوسه اش برای تو باشد
خوب شد این که کسی برادر تو نیست

گر چه علی اکبرِ امامِ رضایی
زخم ولی بر ضریح پیکر تو نیست

من تمام كتاب هاي قديمي را در جست وجوي تو ورق زده ام. بارها خطوط پيشاني ام را خوانده ام. با همه كلماتي كه نوشته ام، حرف زده ام. اينجا همه گل ها، عطر تو را دارند. مثل قرآن پدربزرگ كه از عطر كلام تو سرشار است. دوست دارم تا آخر دنيا با تو حرف بزنم. فقط وقتي با تو حرف مي زنم، زبانم نمي گيرد. چقدر دوست دارم با تمام زبان ها با تو حرف بزنم! به من بياموز قنوت درختان و سجده آبشارها را. بگذار با زبان چوپان ها با تو حرف بزنم. اي خداي خوب: «تو كجايي تا شوم من چاكرت...».

هرگاه از تو فاصله گرفته ام، مرا به سوي خود خواندي: «بازآ، بازآ، هر آنچه هستي بازآ» من هيچ نبودم؛ اما آمدم به اميد رحمت تو. هميشه به اين اميد آمده ام كه تو خود گفتي: «گر كافر و گبر و بت پرستي بازآ» آمده ام؛ اميدوار. هر چه كردم به اميد تو بوده است؛ حتي اگر گناه كردم: «اين درگه ما درگه نوميدي نيست.» همه كهكشان ها را پشت سر گذاشته ام به جست وجوي تو. سينه ام آتشفشاني است كه در آتش نديدن تو غَلَيان مي كند. اي ساده تر از حرف هاي دل من! دستم را بگير.

ای مهربان ترین

ای با شکوه ای امید دل های بی قرار

اي دست يافتني ترين معشوق! قدرت و انگيزه جست وجويت را در دل زمين گير ما ببار؛ كه بيش از هر چيز محتاج يك تلنگريم.

ما را درياب، اي پاسخ تمام آرزوها!

شب آرزوها می رسد ...

آرزویم این است که آرزوهایتان دست یافتنی باشد

دعاگویتان هستم دعاگویم باشید

اندر حكايت «زن بلاست، الهي هيچ خانهاي بيبلا نشود».
روز اول؛ به سفر رفتن خانم و ماندن آقا در خانه:
«آخ جون! خلاص شدم از دست نقونوق زنم! حالا يك بسته بزرگ آجيل ميخرم و با خيال راحت جلوي تلويزيون لَم ميدم و فوتبال ميبينم. كسي هم نيست كه بِهِم گير بده كه پوست تخمه نريز! اين قدر فوتبال نگاه نكن!»
روز دوم؛ «بعد از مدت ها ميتونم با خيال راحت روزنامه بخونم بدون اينكه زنم گله اين همسايه و شكايت اون بقال سر كوچه رو بكنه، تازه آخرش هم بگه:
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من
آنچه البته به جايي نرسد فرياد است
روز سوم: «امروز با بروبچههاي قديم قرار گردش مجردي دارم. جانم! عجب حالي ميده با دوستا بري كوه، بعدش كباب دسته جمعي!»
روز چهارم: «اصلاً به رويم نميآورم كه با نبودن سلب آسايش خانه (خانم) سر دماغ نيستم. عوضش تا شب با رايانه عزيزم سرگرم ميشم بدون اينكه زنم عين يه هوو بهش حسودي كنه!»
روز پنجم: «كوه ظرفهاي نشسته، شده خانه بخت سوسكها! ديگه از خوردن غذاهاي حاضري هم دلم به هم ميخوره، حداقل با وجود زنم خانه سروصورتي داشت!»
روز ششم: «كاش زنم هر چه زودتر برگرده! حوصلهام سر رفت بس كه از سركار خسته آمدم خانه و هيچ كس نبود باهاش دو كلمه حرف بزنم. قديميها راست گفتن زن چراغ خونه است ها!»


روز هفتم: روز بازگشت خانم خانه از سفر: «چقدر دلم برايش تنگ شده بود، اما نبايد به روي خودم بياورم، اين طوري فكر ميكنه چقدر زنذليل و بيدستوپام!»
يك ساعت مانده به آمدن خانم: «يك كمي دوروبرم را تميز كنم بد نيست بيچاره اگر اين بازار شام را ببينه سنگكوب ميكنه طفلكي!»
بازگشت خانم به خانه: «واي عزيزم، نميداني چقدر بيتو به من سخت گذشت!» و... باقي ماجرا!

میلاد مسعود مادر مهربان امامان هدی ، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها برتمامی عاشقان حضرتش بویژه بر مادران و بانوان گرامی مبارک

شهادت بانوی دو سرا حضرت فاطمه  زهرا سلام الله علیها را به ارادتمندان حضرتش تسلیت عرض می کنم

==========================================

من میروم دگر ز کنارت پسر عمو

دیدار ما به روز قیامت پسر عمو

من می روم و مونس شب هات می شود

یک چاه و قبر مخفی و غربت پسر عمو

من حاضرم قسم بخورم که ندیده ام

از تو به غیر مهر و محبت پسر عمو

دنیای تو مگر که به آخر رسیده است

برخیز، جان من به فدایت پسر عمو

چشمت کجاست قطرۀ اشکی به من بده

می خواهمش برای شفاعت پسر عمو

گریه مکن فدای سرت هرچه شد، زیاد...

...کاری نبود عمق جراحت پسر عمو

شرمنده ام غلاف عدو دست من برید

بر دوش مانده بارِ خجالت پسر عمو

سروده حمید رضا برقعی

به حال خانه ی ما غم گرفتند

که روزی روزگاری خانه ی ما

صفایی داشت آن را هم گرفتند

کنون افتاده ناله در دل باد

و حتی آسمان هم ناله سر داد

نمی دانی چه شد در آن سیاهی

خودم دیدم که بین کوچه افتاد

ز چشمش سیلی کین سو گرفته

که حتی از علی هم رو گرفته

خودم دیدم که مادر زیر چادر

دو دستی دست بر پهلو گرفته

به قلب مادرم زخم فدک خورد

دل ریش پدر جانم نمک خورد

خرابم شد به سر انگار دنیا

که پیش چشم من مادر کتک خورد

کمی با درد و شبنم راه می رفت

و با دنیایی از غم راه می رفت

اگر چه دست بر دیوار می زد

ولی با قامتی خم راه می رفت

شدم این روزها غمخوار زهرا(س)

و مدیون سوال چشم بابا

همین الان حدود چند روز است

که می ترسم ببوسم صورتش را

و دارد می رود از خانه کم کم

و چشمان پدر با اشک نم نم

و در زانوی او دیگر رمق نیست

به روی شانه اش دنیای ماتم

سروده وحید محمدی

اشعار از استاد ابوالقاسم حالت

******************************************************

برگرفته از irc.ir

خورشيد، ابرهاي تيره را كنار مي زند.
آسمان، رنگين كمان هفت رنگش را از آن سوي سپيدي ها بيرون مي آورد و حجله اي رنگين بر روي زمين مي سازد و زمين حرير بافته شده از زمستان را چون نوعروسي از روي خويش برمي دارد.
گل ها زمين را مي آرايند. درختان عطرستاني از شكوفه ها مي سازند. پرستوها هلهله كنان به خانه هاشان باز مي گردند. آبشار، موسيقي سبز شدن را مي نوازد.
جشني بزرگ در راه است؛ جشني كه زيباترين تجمع هستي است، جشني كه شروع رستاخيزي بهاري است، جشني كه پايان زمستان است، جشني كه شروع تمام مهرباني هاست، جشني كه ما ايراني ها آن را فرصتي مي دانيم براي دوباره متولد شدن، براي سرودن شعري ديگر از بودنمان. براي شروع عيد آماده مي شويم، در حالي كه خانه هاي درون و بيرون را آذين بسته ايم، در حالي كه مي خواهيم روحمان را غبارروبي كنيم.
در حالي كه مي خواهيم با نقل و شيريني، طعم شيرين اين جشن را هرچه بيشتر بچشيم.
سلام مي كنيم به تمام روزهايي كه در حال آمدن هستند.
سجده مي كنيم در برابر خدايي كه باز هم اجازه ديدن سالي جديد را به ما عنايت فرمود.
خداوندا! تو را مي ستاييم كه خالق روزهاي زيباي بهاري و از تو درخواست مي كنيم چون سرو سبزمان گرداني تا از تمام ناراستي هاي زمانه آزاد باشيم.
خداوندا! چون پرندگان، راه و رسم پرواز را به ما بياموز؛ پروازي به سمت حضور مهربانت.
و چون قطره هاي باران در مسيري قرارمان ده كه به اقيانوسي از معرفتت برسيم.
عيد در همين حوالي است و همه با هم دعاي بهاري را زمزمه مي كنيم:
«يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَ الاَبْصارِ يا مُدبِّرَ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ يا مُحِّوِلَ الْحَوْلِ وَ الْاَحْوالِ حَوِّلْ حالَنا اِلي اَحْسَنِ الْحالِ».

... اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاء تَكُونُ لَنَا عِيداً... . (مائده: 114)
... بارالها، پروردگارا، از آسمان خواني بر ما فرو فرست تا عيدي براي ما باشد!
عيد در لغت، به معناي بازگشت است. ازاين رو، به روزهايي كه مشكلات از قوم و گروهي برطرف مي گردد و در حقيقت، آن قوم شكوه و افتخارها و پيروزي هاي نخستين خود را باز مي يابند، عيد گفته مي شود.
در فرهنگ اسلامي نيز از آنجا كه آلودگي ها برخلاف فطرت انسان هاست، آن گاه كه اين آلودگي ها از ميان مي رود و انسان بر آن غلبه مي كند، عيد گفته مي شود. در آيه اي كه به آن اشاره شد نيز از آنجا كه نزول مائده، روز بازگشت به پيروزي و پاكي و ايمان به خدا بوده، حضرت مسيح(ع) آن را عيد ناميده است.1 در قرآن كريم فقط يك بار و آن هم در اين آيه شريفه لفظ عيد به كار برده شده است.
در روايتي از حضرت علي(ع) آمده است: «هر روزي كه در آن گناه نكني، عيد است.» اين روايت به همين مضمون از عيد اشاره دارد و با آن منطبق است؛ زيرا روز ترك گناه، روز پيروزي و پاكي و بازگشت به فطرت نخستين است
1. آيت‌الله ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه، ج 5، ص 131
----------------------------------------------------------------------------------------------
حديث
ـ پيامبر اكرم(ص): «عيدهاي خود را با گفتن الله اكبر آذين بنديد».1
ـ حضرت علي(ع): «نوروز ما، هر روز است».2
«هر روزي كه در آن نافرماني خدا نكنيم، آن روز عيد است».3
ـ امام صادق(ع): «چون عيد نوروز فرا رسد، بدن خود را بشوي و پاكيزه ترين جامه هايت را بپوش و با خوش بوترين عطرها خودت را معطر كن و در آن روز روزه دار باش!»4
«... روز نوروز، همان روزي است كه خداوند در آن از بندگان پيمان گرفت كه او را بپرستند و هيچ شريكي برايش نياورند و به فرستادگان و حجت هاي او و به امامان(ع) ايمان بياورند. نوروز، نخستين روزي است كه خورشيد در آن طلوع كرد... . هيچ نوروزي نيست مگر آنكه ما در آن روز، منتظر فرج هستيم؛ زيرا نوروز از روزهاي ما و شيعيان ماست».5
 1. محمد محمدي ري‌شهري، ميزان الحكمة، ج 9،
----------------------------------------------------------------------------------------
ـ هنگام تحويل سال اين دعا بسيار خوانده شود: «يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصارِ يا مُدَبِّرَ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ يا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْاَحْوالِ حَوِّلْ حالَنا اِلي اَحْسَنِ الْحالِ».
ـ امام صادق(ع) به معلي بن خنيس اين گونه آموخت: «چون روز نوروز شود، غسل كن و پاكيزه ترين جامه هاي خود را بپوش و به بهترين بوهاي خوش خود را خوش بو گردان و در آن روز، روزه بدار. پس چون از نماز پيشين و پسين و نافله هاي آن فارغ شوي، چهار ركعت نماز بگزار؛ [هر دو ركعت، به يك سلام. دو ركعت اول پس از حمد، ده مرتبه سوره قدر بخوان و در ركعت دوم، پس از حمد، ده مرتبه سوره كافرون و در ركعت سوم پس از حمد، ده مرتبه سوره اخلاص و در ركعت چهارم، پس از حمد، ده مرتبه سوره فلق و ناس را بخوان و پس از نماز سجده شكر به جا آور و اين دعا را بخوان: «اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الاوْصِياءِ الْمَرْضيِّينِ وَ عَلي جَميِعَ اَنْبِيائِكَ وَ رُسُلِكَ بَاَفْضَلَ صَلواتِكَ وَ بارِكْ عَلَيهْمْ بِاَفْضَلَ بَرَكاتِكَ وَصَلِّ عَلي اَرْواحِهِمْ وَ اَجْسادِهِمْ. اَللَّهُمَ بارِكْ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ محَمَّدٍ وَ بارِكَ لَنا فِي يَوْمِنا هَذا الَّذي فَضَّلْتَهُ وَ كَرَّمتَهُ وَ شَرّفْتَهُ وَ عَظَّمْتَ خطَرَهُ. اَلَّلهُمَ بارِكْ لِي فِيمَا انْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ حَتّي لا اَشكُرَ احَداً غَيْرَك وَ وَسِّعْ عَلَيَّ فِي رِزْقي يا ذَالْجلالَ وَ الْاِكْرامِ. اَلّلهُمَ ما غابَ عَنِّي فلا يُغَيِبنَّ عَنِّي عَونُك وَ حفظُكَ وَ ما فَقَدْتُ مِنْ شَيْءٍ فَلا تُفقِدني عَوَنَك عَلَيْه، حَتّي لا اَتَكَلَّفَ ما لا اَحْتاجُ اِلَيْه يا ذَاالجْلالِ وَ الاِكْرامِ».
و بسيار بگو: «يا ذَالْجْلَالِ وَ الْاِكْرامِ».1

1. مفاتيح الجنان، ص 598.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
عبدالصمد بن علي از جد خود نقل مي كند: «در نوروز جامي سيمين كه پر از حلوا بود براي پيغمبر هديه آوردند و آن حضرت پرسيد كه اين چيست؟ گفتند: امروز روز نوروز است. پرسيد كه نوروز چيست؟ گفتند: عيد بزرگ ايرانيان است. فرمود: آري در اين روز بود كه خداوند عسكره را زنده كرد. پرسيدند: عسكره چيست؟ فرمود: عسكره هزاران مردمي بودند كه از ترس مرگ ترك ديار كرده و سر به بيابان نهادند و خداوند به آنان گفت بميريد و مردند. سپس آنان را زنده كرد و ابرها را امر فرمود كه به آنان ببارد. از اين روست كه پاشيدن آب در اين روز، رسم شده پس از آن حلوا تناول كرد و جام را ميان اصحاب خود قسمت كرده و گفت كاش هر روزي بر ما نوروز بود».

مسعود اصلانی

********************************************************

پنجم جمادی الاول سالروز ولادت با سعادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب (س) را پیشاپیش تبریک عرض می کنم

*****************************

عاشق شدیم عاشق و حیران ما شدند 

قومی اسیر زلف پریشان ما شدند

آنقدر عاشقیم  که عشاق روزگار

مبهوت اشتیاق گریبان ما شدند

روح القدس شدیم  و تمامی شاعران

گرم غزل سرایی دیوان ما شدند

یوسف شدیم و بهر تماشای حال ما

صد ها عزیز راهی زندان ما شدند

آنقدر آمدیم و مسلمان او شدیم

 آنقدر آمدند و مسلمان ما شدند

ما عشقیم عاشق حیران زینبیم

تکفیرمان کنید مسلمان زینبیم

ما را نوشته اند برای گدا شدن

سائل شدن اسیر شدن مبتلا شدن

از آن طرف خلاصه دری باز می شود

 می ارزد انتظار به این آشنا شدن

عشاق سنگ خورده دیوار زینبیم

پس واجب است غرق تماشای ما شدن

وقتی مسیر جای قدمهای زینب است

 میلی نمی کنیم به جز خاک پا شدن

 اول طواف بعد منا پس چه بهتر است

بعد از دمشق راهی کرببلا شدن

 ما را برای راز و نیاز آفریده اند

 این کعبه را برای نماز آفریده اند

این کیست که فرشته گلیم آورش شده

بال و پر فرشته نخ معجرش شده

دیگر نیاز نیست به گهواره بردنش

دست حسین بالش زیر سرش شده

از این به بعد خانه مولا چه دیدنی است

 با زینبی که فاطمه دیگرش شده

زهرا همان که مادر پیغمبرش شده

 دیروز دختر  وجنات  خدیجه بود

حالا خدیجه آمده و دخترش شده

این گونه بود فاطمه شد ریشه بقا

این گونه بود فاطمه شد ام امّها

زینب طلوع بود ولی ابتدا نداشت

زینب غروب بود ولی انتها نداشت

زینب رسول بود ولی مصطفی نشد

شهر نزول بود اگر چه حرا نداشت

زینب اگر نبود کسی فاطمی نبود

 زینب اگر نبود کسی مرتضی نداشت

 زینب اگر نبود حسینی نمی شدیم

 زینب اگر نبود زمین کربلا نداشت

 زینب هر آنچه گفت تماماً حسین بود

اصلا به غیر نام حسین اعتنا نداشت

زینب اگر نبود مسلمان نداشتیم

باور کنید ذکر حسین جان نداشتیم

جایی پریده است که پیدا نمی شود

حتی عروج این همه بالا نمی شود

دیدند صبح آمده   اما در آسمان

 خورشید شهر فاطمه پیدا نمی شود

 یا ایها الرّسول چرا آفتاب صبح

در آسمان شهر تماشا نمی شود

 فرمود: زینب آینه روی دخترم

 آن که مقام بی حدش املا نمی شود

 چون بی نقاب آمده بیرون ز حجره اش

 امروز آفتاب هویدا نمی شود

حقش نبود کعبه نیلو فرش کنند

 حقش نبود سر زده بی معجرش کنند

لبهاش تشنه بود ولی رود نیل بود

بالش شکسته بود ولی جبرئیل

زینب فرشته،آینه،حوریه،عاطفه

 از جنس خانواده ای از این قبیل بود

 گودال هم که رفت فقط سر به زیر بود

شرمنده بود از این که قتیلش  قلیل بود

 کوچه به کوچه لشگر کوفه شکست خورد

 از دست خانمی که تماماً اصیل بود

 ویرانه کرد کاخ بلند یزید را

 زینب تبر نداشت ولیکن خلیل بود

  علی اکبر لطیفیان

دهم ربیع الثانی ،سالروز وفات بانوی مهربان کویر،کریمه اهل بیت ، فاطمه معصومه سام الله علیها را به ارادتمندان حضرتش تسلیت عرض می کنم 

--------------------------------------------------------------------------------------------------

مرغ دلم راهی قم می شود
در حرم امن تو گم می شود
عمه سادات سلام علیک
روح عبادات سلام علیک
كوثر نوری به كوير قمی
آب حيات دل اين مردمی
عمه سادات بگو كيستی؟
فاطمه يا زينب ثانيستی؟
از سفر كرب و بلا آمدی؟
يا كه به دنبال رضا آمدی؟
من چه كنم شعله داغ تو را
درد و غم شاهچراغ تو را
کاش شبی مست حضورم كنی
باخبر از وقت ظهورم كنی

سروده : زنده یاد حاج محمد رضا آقاسی

سروده : رقیه ندیری